Ο τραυματισμός του θώρακα είναι αρκετά συχνός και μπορεί να συμβεί σε όλες τις ηλικίες και από διάφορες αιτίες, που κυμαίνονται από ένα απλό πέσιμο μέχρι ένα δυνατό τραυματισμό όπως π.χ. ένα τροχαίο ή κάποιο εργατικό ατύχημα.
Στα σοβαρά ατυχήματα βέβαια η θλάση του θώρακα αντιμετωπίζεται στα πλαίσια ενός πολυτραυματία και περιλαμβάνει συνήθως αναλυτικές εξετάσεις και σύνθετη αντιμετώπιση, ανάλογα με το μέγεθος των βλαβών. Το συνηθέστερο όμως είναι κάποιος να χτυπήσει στο θώρακα μετά από ένα απλό πέσιμο. Έτσι, ο ασθενής προσέρχεται στο ιατρείο με πόνο σε κάποιο σημείο του θώρακα, συνηθέστερα στα πλευρά.
Ο πόνος είναι ιδιαίτερα έντονος και συνήθως εντοπίζεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Η διάγνωση γίνεται με μια ακτινογραφία πλευρών και μια θώρακος, όπου και συνήθως διαπιστώνεται η εστία του κατάγματος.
Η συνηθέστερη αντιμετώπιση είναι η χορήγηση παυσίπονων φαρμάκων. Δεν χρειάζεται καμιά ακινητοποίηση του θώρακα. Ο πόνος σταματάει τελείως συνήθως μετά από τέσσερις έως έξι εβδομάδες ενώ πολύ συχνά μετά την πρώτη βδομάδα γίνεται αρκετά έντονος για να σταματήσει στη συνέχεια ξανά.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στους ηλικιωμένους και σε όσους παίρνουν αντιπηκτικά φάρμακα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον εκτός από την ακτινογραφία πλευρών κάνουμε και μια ακτινογραφία θώρακος.
Πολλαπλά κατάγματα πλευρών και κατάγματα των πλευρών με ιδιαίτερη παρεκτόπιση μπορεί να τραυματίσουν τον πνεύμονα προκαλώντας διαρροή αέρα σε έναν ενδιάμεσο χώρο που ονομάζεται υπεζωκότας, ο οποίος αέρας στη συνέχεια και λόγω της αρνητικής πίεσης, πιέζει τον ίδιο τον πνεύμονα συρρικνώνοντας τον και προκαλώντας έντονα φαινόμενα δύσπνοιας.
Πρόκειται για μία κατάσταση που ονομάζεται πνευμοθώρακας και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον πάντα σε κατάγματα πλευρών λέμε στους ασθενείς να προσέλθουν για μια νέα ακτινογραφία θώρακος σε περίπτωση που παρουσιάσουν δύσπνοια. Δεν είναι σπάνιες και περιπτώσεις αιμορραγίας του πνεύμονα από κατάγματα πλευρών ( ιδιαίτερα σε ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή για άλλους λόγους) που προκαλούν μια κατάσταση γνωστή ως αιμοθώρακας.
Εάν υπάρχουν επιβαρυντικοί παράγοντες (π.χ. κατάγματα με έντονη παρεκτόπιση κλπ.) καλό είναι να γίνεται μία ακτινογραφία θώρακος μέσα σε μια εβδομάδα, έτσι κι αλλιώς ως επανέλεγχος για τυχόν φαινόμενο πνευμοθώρακα ή αιμοθώρακα.
Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι η θλάση του θώρακα ακόμα και αν συνοδεύεται από ένα ή δυο απλά κατάγματα πλευρών, αντιμετωπίζεται κυρίως με παυσίπονη αγωγή μιας και ο πόνος είναι αυτός που ανησυχεί κυρίως τον ασθενή.
Οι περιπτώσεις πνευμοθώρακα ή αιμοθώρακα μετά από μία απλή θλάση του θώρακα αν και δεν είναι συχνές, πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν και αυτό γίνεται μετά από εξέταση από τον ειδικό ορθοπεδικό, ο οποίος θα κρίνει την σοβαρότητα της κατάστασης, θα συνταγογραφήσει τις κατάλληλες εξετάσεις και θα συμβουλέψει σωστά τον ασθενή.
